De tuindeur staat open. Dolly en Gabbertje zijn naar buiten gewandeld. Dolly zit onderin het hok van Pim en Fluffie. Gabbertje zit op het nachthok er naast, met een goed uitzicht over het territorium. De Buitenkonijnen eten demonstratief relaxed een sprietje… Verder lezen →
Ik ken de Achilleshiel van Fluffie, mijn Voskonijn. Ik ga hier niet onthullen hoe ik daar achter ben gekomen, dat zou niet netjes zijn. Maar omdát ik het nou eenmaal weet zet ik het wel in voor relatiebeheer: Zonnebloempitten. Maar… Verder lezen →
Aan de poten van de boekenkast zitten knaagsporen, aan sommige boeken ook. De hondenbench neemt een prominente plaats in en ervóór ligt een groene nep grasmat van Blokker. Hekjes staan in de kamer voor wanneer de konijnen los zijn: ze mogen namelijk… Verder lezen →
Eigenlijk ben ik een beetje bang voor konijnen; ze krabben als idioten. Je blote onderarmen of je hals schaamteloos onder de krassen, vuurrood, gezwollen en lang zichtbaar. Het zijn beslist geen doetjes. Ze kunnen je aanvallen, en ze waarschuwen niet…. Verder lezen →
Om in het lunchcafé van het tuincentrum te komen moet je langs de dieren-afdeling. Elk dier heeft zijn eigen gang met schappen. Overal verschillende soorten en maten riemen en riempjes, tuigjes en halsbandjes. Ook voor dieren waarvoor je geen tuigje of… Verder lezen →
© 2024 Dieren-verhalen
— Omhoog ↑
Recente reacties