Oranje boven….Oranje boven.

Vlak na de tweede wereldoorlog werd het Thrianta konijn gepresenteerd; de kleur was oranje/rood.

Jonge Thrianta’s

Aanvankelijk was het Thrianta konijn nog niet egaal van kleur, maar had een lichte buik en staart of bruine oren en snuit. Maar meneer Andreae, die het ras ontwikkeld heeft in de Tweede wereldoorlog, kreeg het voor elkaar om de kleur oranje steeds zuiverder te fokken: In september 1947 schreef hij een brief aan de Klein-dieren Vereniging waarin hij vertelde dat het hem gelukt was dieren te fokken met een “fraaie oranje kleur van neus tot staart egaal van kleur en met een prachtige oranjekleurige buik”

Wat mij echter veel meer boeit dan genetica, is dat zelfs het fokken van konijnen een expressie kan zijn van verzet en eigenzinnigheid.

In gedachten kijk ik mee over de schouders van meneer Andreae; hoe hij zijn houten schuurtje binnen schuifelt en hoe hij zijn konijnen optilt en bekijkt; hoe het kwartje valt; deze kleur heet ORANJE!!!!
Hoe blij hij wordt van deze mini uitdaging op een paar vierkante meters.
Onschuldig de konijnenhokken verschonend, met zorg uitgezochte rammen en voedsters combineren…. en ik kan haast zijn spanning voelen als in zo’n verzets-nestje weer een mooier oranje opduikt. Misschien rookte hij stiekem een sigaartje, dat lijkt me wel wat, of een pijp. Dat zal wel niet want wie kon zich nou tabak veroorloven toen. Misschien alleen in het begin, maar later zeker niet.
Wat was meneer Andrea voor een man?
Was hij een illegale alchemist die precies wist waar hij naar zocht, bevrijding?
Of was hij een aangepaste burger, die maar zo’n beetje hobbyde en voor de lol oranje ging fokken?

Op de site van de Thrianta club is er niets te vinden over de persoon meneer Andreae.Des te meer over het ontstaan van het ras, en over de raskenmerken.
http://www.thriantaclub.nl/index.php/nl/

https://www.facebook.com/hilde.vanderburg.7?fref=ts