De tuindeur staat open. Dolly en Gabbertje zijn naar buiten gewandeld. Dolly zit onderin het hok van Pim en Fluffie. Gabbertje zit op het nachthok er naast, met een goed uitzicht over het territorium.
De Buitenkonijnen eten demonstratief relaxed een sprietje hooi; Pim zit een verdieping hoger dan Dolly. Fluffie zit buiten op de grond, vlakbij Gabber. Ze hebben het allemaal druk met hun eigen zaakjes.

Er lijkt een nieuwe fase te zijn aangebroken in het contact tussen de beide koppeltjes. Ze hebben verschillende inzichten over het eigendomsrecht en gebruik van de achtertuin. Aanvankelijk vonden de besprekingen hierover plaats op de mat bij de achterdeur. De onderhandelingen werden gevoerd door de rammetjes; de sfeer was niet zo zeer grimmig als wel gedecideerd.

De besprekingen betroffen naast het gebruik van de achtertuin, ook hun relaties met de voedsters.
Met name Dolly speelde daarbij een dubieuze rol. Je kent ze wel, van die grietjes die stralend achterop de scooter van hun ‘man’ -wijdbeens om hem heen gevouwen- over het fietspad crossen. Op weg naar een strandje of een brug, met die prachtige jonge half ontblote lijven. Chillen gaan ze, het liefst in een groepje, met meer van dat frisse jonge grut. Ze parkeren hun scooters en blijven er aan vastgeplakt een weedje roken. Totdat een zegt; he, kijk niet zo naar m’n wijf. Want het mokkel zoekt oogcontact, maar hij kijkt naar haar billen. (https://youtu.be/-H9w2zrZXCg)

En dan wordt het matten, dat wordt opgespaard hoor en hoe dat gaat, dat past niet hier. Maar op zeker moment moeten die jongens toch echt hun spierballentaal waarmaken en intussen kan “het mokkeltje” haar gang gaan.
Zo deed Dolly dat ook; ineens bij de deur moeilijk doen als haar Gabber naar binnen wou. “oh sorry, was jij het? dat zag ik even niet” kletst ze zich er uit.
Of naast het hok gaan zitten, aan de buitenkant van het gaas, tegen Pim aan. Niks aan de hand, toch?
Ze houdt ze allebei te vriend, manoeuvreert handig tussen de wat serieuzere ruzies door: dan is ze nét even ergens anders. Zelfs het weer gebruikt ze in haar voordeel. Is het heet buiten, dan gaat ze in de brandende zon zitten binnen het bereik van Pim die het te warm heeft, en buiten het zicht van Gabbertje die languit onder de boekenkast ligt.

Uren heb ik zitten kijken naar de strategieën, brutale interventies en onderhandelingen over de achtertuin. Er waren kleine botsingen tussen de koppeltjes, want de mannen moesten naast de besprekingen over de ruimte, ook hun vrouwen in het gareel houden.
Een enkele keer reageerde Gabber zich op Dolly af, de adrenaline was nog niet weggeëbd, en dan liep zij hem voor de voeten. Ze schrokken er zelf van. Het onbenul van de puberteit, hoop ik maar.

De voedsters speelden hun eigen spel. Dan weer tolereerden de dames elkaars nabijheid, dan weer moest Dolly ritueel ruimte maken voor Fluffie. Zij heeft de oudste rechten en hoort bij macho Pim. Maar voor Fluffie liep ze nooit te hard. Ze weet immers dat ze het gaat winnen. Ze heeft een aangeboren gevoel voor wat mannen beweegt.

Natuurlijk was het effectiever om te koppelen volgens de regels, maar verstand en gevoel gaan niet altijd gelijk op.
Ik genoot ervan om te zien hoe het kleine volkje zijn eigen boontjes dopt en hoe hun territoriale inslag zich niet in aanvallen of bende-oorlogen uitte, maar juist in het vermijden van conflicten, en een verstandig gebruik van de beschikbare ruimte.

Maar om ze echt te laten samenwonen in mijn achtertuin, zal ik toch met beleid moeten gaan bijsturen….

Over het koppelen van konijnen kun je op internet veel vinden, ook is er hier en daar een workshop over. Je kunt je laten adviseren door een konijnendeskundige en je kunt het koppelen uitbesteden.

Workshop: http://www.rvbkonijnen.com/
Info: http://www.bunnybunch.nl/informatie/cat/konijnen-koppelen/post/koppelen-van-konijnen/

Koppelen uitbesteden: Knaagdieren en konijnenasiels,
http://www.knaagdierenopvangsnuitje.nl/
Hulp bij koppelen: Konijnendeskundigen.
http://www.martingaus.nl/academie/konijnendeskundigen/konijnendeskundigen.html