Spiritueel leven, in contact met je ziel.
Jonge kinderen hebben vaak nog herinneringen aan waar ze vandaan komen.
Sommige kinderen zijn daardoor wat somber; door de mooie sfeer waaruit ze vandaan komen valt ze het aardse tegen; ze hebben moeite te wennen aan het leven.
Andere kinderen zijn daardoor juist opstandig, en weer anderen zijn zo wijs en kijken dwars door je heen. Ze hebben geen zin om te gehoorzamen omdat ze in hun ziel veel dingen onzin vinden.
In mijn eigen jeugd waren het de verhalen uit de kinderbijbel, over Jezus, die mijn herinneringen aan het Andere Leven steeds weer raakten, en die mijn heimwee in stand hielden. Het was voor mij moeilijk om op aarde mijn draai vinden.
Deze lastige fase in mijn jeugd was als een zaadje dat in de grond moest wachten om te ontluiken. Alles was er al en het mysterieuze liet zich soms voor een korte periode, soms voortdurend, aan mij zien.
Op straat hoorde ik mijn naam roepen, op een manier die ik niet kan beschrijven, maar als ik dan rondkeek, was er niemand. Ik zag dingen in mijn slaapkamertje die me angst aanjoegen. Ik droomde kleine voorspellingen die de volgende dag uitkwamen en waar ik mijn voordeel mee deed. In mijn dromen sprak ik met Jezus over de situatie dat ik de aarde niet leuk vond. Ik gebruikte mijn innerlijke weten om loterijtjes te winnen, tot grote frustratie van mijn zus. Ik wist wat sommige vreemden dachten, en had dan niet veel respect voor hen.
En ik leed aan ondraaglijke buikpijn-aanvallen.
Dieren waren mijn grote liefde. De mensen vond ik maar niks.
Het leven nam me mee, ik koos er niet echt voor, maar liet me meevoeren, zonder inspiratie. Die kwam pas later.
Toen ik ouder werd en leerde op mijn hart te vertrouwen bleken al die dingen uit mijn jeugd te wachten op dat toverstafje! Luisteren naar je hart, naar je verlangen.
Ik raakte ze aan met het toverstafje van verlangen: die stem, daar kon ik mee in gesprek, en toen ik te veel blind ging varen op zijn feedback, verdween hij. Ik moest leren op mijzelf te vertrouwen, en niet op hem.
Mijn grote liefde voor dieren en de natuur wezen me de weg naar een andere gesprekspartner: gebeurtenissen kregen betekenis en gaven me informatie waardoor ik weet wat er gaat gebeuren, of hoe het met mij gaat.
De buikpijn kreeg betekenis. Ik weet nu dat er angsten waren geraakt die niet uit dit leven kwamen. Ik denk zelfs te begrijpen waarom: zo kon ik dat immers loslaten.
Mijn ‘op de gok’ maar met het leven meegeven heeft me gebracht naar waar ik echt wil zijn: verbondenheid met de natuur, met Moeder Aarde, met dieren en met werelden die niet zichtbaar zijn.
En met de mensen, gewoon hier, die hier zijn. Want ook zij zijn op zielenreis om zichzelf te leren kennen, om de ervaringen op aarde te gebruiken voor hun zielengroei.
Ik begrijp steeds beter dat in ieder innerlijk de wijsheid schuilt om de juiste keuzes te maken.
En om perfecte fouten te maken. Te genieten en te ontdekken. Een wereld in jezelf, die zich openbaart buiten jezelf.
Dan zijn we weer kind, als we genieten kunnen van ons vallen en ons opstaan. De aarde als een paradijs.
Ik ben o.a. geïnspireerd door
“Klimmen op de ladder van bewustzijn”
“De kracht van kwetsbaarheid”
en vele andere boeken
Religie en spiritualiteit.
Engelen en gidsen.
Mindfulness
Ho oponopno en Huna genezing.
Munay Ki en Inca sjamanisme
Sjamanisme.
Krachtdieren.
Reiki
Healing arts.
Ascension tools
Bloesemremedies.
Diverse therapeutische stromingen
en
de moed om naar binnen te keren.
Mijn leraren zijn: mensen, relaties, voorouders, boeken en workshops, dieren en de natuur.